Αγαπημένε Άνθρωπε, είναι καιρός να αντιμετωπίσεις την Αλήθεια, είναι καιρός να πάψεις να επιρρίπτεις τις ευθύνες που εσύ έχεις, στα άλλα τμήματα του Εαυτού σου. Αν έχεις διδαχθεί ότι για οτιδήποτε συμβαίνει πάνω στη γη φέρεις ευθύνη όμοια με κάθε τμήμα, τότε ακόμα περισσότερο φέρεις ευθύνη γι’ αυτά που νιώθεις, γι’ αυτά που βιώνεις, γι’ αυτά που ζεις και για να μπορέσεις να ξεφύγεις από την κατάσταση που ζεις και βιώνεις δεν πρέπει να αναζητήσεις το λάθος στο περιβάλλον σου. Πρέπει να αναζητήσεις το λάθος μέσα σου, να ταξινομήσεις την κατάσταση που υπάρχει εντός σου, να καθαρίσεις τα κέντρα σου, να συντονίσεις τους παλμούς σου με τους παλμούς του Λόγου, να αρχίσεις να κρίνεις τον εαυτό σου κι όχι τα άλλα τμήματα, που κατοικούν σε άλλα σκηνώματα. Να γίνεις ο Κριτής Λόγος για σένα και να εκδηλώσεις αυτόν τον Κριτή Λόγο με δονήσεις Αγάπης και Προσφοράς προς τα άλλα τμήματά σου, χρεώνοντας μόνο τον εαυτό σου και κανέναν άλλον για ό,τι συμβαίνει, για ό,τι εκδηλώνεται σε σένα. Σαν πνευματικός άνθρωπος, σαν άνθρωπος που πορεύεσαι στην πορεία της Χριστοποίησης, κατέχεις καλά ότι δεν πρέπει να χρεώνεις, γιατί ό,τι χρεώνεις το δένεις, το παγοποιείς, το καθιστάς στάσιμο, δεν του επιτρέπεις να εξελιχθεί, δεν του επιτρέπεις να αναπτυχθεί και να εκλεπτυνθεί. Όταν χρεώνεις έναν αδελφό σου, ένα τμήμα του Εαυτού σου, δένεις αυτό το τμήμα και δένεις κι εσένα. Άρχισε τουλάχιστον χρεώνοντας μόνον εσένα και μετά ξεπέρασέ το κι αυτό, γιατί τίποτα δεν πρέπει να χρεώνεις και κανένα χρέος δεν πρέπει να υπάρχει πάνω σου σαν καθηλωτικός δεσμός. Είναι αναγκαίο να υπάρχει επίγνωση και συνεχής διάθεση μετουσίωσης, όχι κατακτήσεις, όχι ενοχές, όχι παγοποιημένες καταστάσεις φόβων, ατολμιών, αμελειών.