Προς Σε Αγαπημένε Δάσκαλε

Σαν σήμερα Κυριακή των Βαΐων, στις 16 Απριλίου του 1995, έφυγες από το πεδίο της γης, Αγαπημένε Δάσκαλε Ιωάννη, αφήνοντάς μας θεία παρακαταθήκη τα βιωμένα και μετουσιωμένα από Εσέ βήματα της επιστροφής μας στον Πατέρα.

Η Μορφή Σου, Αγαπημένε μου, εμπεριέχει το Άμορφο,

η Αγάπη Σου τον παλμό της Απειρότητας.

Το βλέμμα Σου αγκαλιάζει την Ολότητα του Εαυτού Σου.

Και εγώ στέκομαι να αφουγκραστώ το Μυστήριο, το οποίο τελείς για το Όλον του Εαυτού σου, το Μυστήριο της Ένωσης.

Κεκλημένη σε αυτό, προσφέρω εαυτόν, ίνα μεθέξω στη Μυσταγωγία του Παντός.

Σε ευχαριστώ.

Είμαι Εσύ μέσα στην Ουσία Σου.

Είσαι Εσύ μέσα σε κάθε «εγώ», που διέδραμε τον δρόμο για τη συλλογή εμπειριών.

Σε αγαπώ.

Όσο συντονίζομαι στον παλμό της Ύπαρξης της Μίας, η αγάπη μου διευρύνεται περισσότερο και Σε αγκαλιάζει μέσα σε περισσότερα τμήματα του Ανθρώπου, αποκαλύπτοντάς μου τη λειτουργία της ενότητας.

Σε ευλογώ, Εαυτέ μου Θείε και Ανυπέρβλητε, μέσα σε κάθε περιορισμένο τμήμα Σου, να οδηγήσεις τον άνθρωπο στον δρόμο της επιστροφής του. Αμήν.