

Προορισμός του Ανθρώπου είναι
το Παντόχρονο και το Παντόχωρο, το Άπειρο
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ~ Κεφ. 8

Προορισμός του Ανθρώπου είναι το Παντόχρονο και το Παντόχωρο, το Άπειρο, ο χειρισμός της Χάρης, η ταύτιση με τους Νόμους της Δημιουργίας. Προορισμός του είναι να εκδηλώνεται πάνω στη γη και να εκφράζει το Ένα Θέλημα, μεταλλάσσοντας καταστάσεις δυσαρμονικές, επεμβαίνοντας σε δημιουργημένες, έκρυθμες περιπτώσεις, που κι αυτές οφείλονται στις δυσαρμονικές εκπομπές του ανθρώπου. Προορισμός του είναι να επανορθώσει ό,τι δημιούργησε μέχρι τώρα από λάθος κινήσεις, από λάθος σκέψεις, εκπαιδευόμενος για να μπορέσει να φτάσει στο σημείο της Χριστοποίησης. Προορισμός του, πέρα από αυτή την επανόρθωση, είναι να ταυτισθεί με τον Τρισυπόστατο Θεό και να εκδηλώνεται ενιαία μαζί Του μέσα στα Σύμπαντα, δημιουργώντας Ζωή, Αρμονία, Αγάπη, Ένωση.
Ο Ύψιστος αυτός Προορισμός θέλει και απαιτεί προσπάθεια αποβολής των κατεστημένων του νου, που έρχονται να εμποδίσουν την πίστη στη δυνατότητα ύπαρξής Του. Απαιτείται ένας νους ελεύθερος, ικανός να χωρέσει τα πάντα. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να εκφράσει τη δυνατότητα χωρητικότητας του νου. Απαιτείται μια καρδιά ικανή να απορροφήσει κάθε παλμοδονούμενη καρδιά, ικανή να εισχωρήσει μέσα σε κάθε παλμοδονούμενη καρδιά. Μα πάνω από όλα, απαιτείται το θάρρος του ανθρώπου να παραδεχτεί τον Εαυτό του, το θάρρος να αναλάβει την ευθύνη αυτής της παραδοχής, το θάρρος να ανοίξει το στόμα του και να φωνάξει «είμαι Θεός», έστω κι αν βρίσκεται εκείνη τη στιγμή βουτηγμένος σε πληθώρα ελαττωμάτων. Γιατί αυτό το θάρρος, αυτή η φωνή, που θα ξεπηδήσει από τα βάθη του «είναι» του, θα τον ελευθερώσει από την ανακύκλωση του λάθους, της ηττοπάθειας, της πλάνης. Θα του δώσει την ώθηση για να προχωρήσει και να δομήσει τον Άνθρωπο - Θεό, τον ικανό να διαχέει Αγάπη, Φως και Ενότητα, τον ικανό να στέκεται πάνω από τις καταστάσεις και να τις ρυθμίζει.
.png)
