ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

        Πού είναι εκείνη η Αγάπη, που θα σε απελευθέ­ρωνε από τις τάσεις που σε καθηλώνουν στην ύλη, από τους δεσμούς που σε δένουν με αυτήν; Πού είναι εκείνες οι ενέρ­γειες, που θα σε έκαναν να χρησιμοποιήσεις την Εξουσία που σου έχω δώσει για να ελευθερωθείς, ώστε να μη δένεις πια στη Γη και να είσαι δεμένος και στον Ουρανό, αλ­λά να ελευθερώνεις στη Γη, για να είσαι ελευθερω­μένος και στον Ουρανό; Πού είναι, Αγαπημένε Λόγε, εκεί­νο το παράδειγ­μα, που φωτεινό στέκεται στα Ευαγ­γέλιά Μου, κατά το οποίο Εγώ, ο Ένας Λόγος, ο Μοναδικός Κρι­τής, όταν οι άνθρωποι κατέκριναν τη μοιχό, είπα «ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος τον λίθο» και συμπλήρωσα «ούτε Εγώ σε κατακρίνω, πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια»; Κάθε φορά που έρ­χομαι με ένα πρόσωπο ή ένα κάλυμ­μα ατέ­λειας, για να δοκιμάσω τον Εαυτό Μου μέσα σε ένα άλ­λο σώμα, για να δω τι θα Μου δώσει, δέχομαι τις πέτρες της δυσαρ­μονίας, που εκπορεύον­ται με πολ­λαπλούς τρόπους, χωρίς ούτε καν να διαπεράσει τον νου και τη συνείδηση εκείνη τη στιγ­μή η σκέψη της φωτεινής θείας διδαχής, που παραμένει γραμ­μένη στα Ευαγ­γέλιά Μου και ουδέπο­τε ξεπεράστηκε, γιατί είναι αναλ­λοίωτη.