Είναι πάρα πολύ σημαντική η δόνηση που διαχέει ο άνθρωπος από μέσα του. Γιατί αυτή η δόνηση διακατέχει ολόκληρη την υπόστασή του, όλες τις εκδηλώσεις του και ολόκληρο τον πλανήτη. Η δόνηση του συνόλου των ανθρώπων είναι αυτή που διακατέχει τον πλανήτη, όμως τη Νέα αυτή Κοσμική περίοδο, η δόνηση του πλανήτη αλλάζει, ανάγεται, άσχετα από τις εξελίξεις των ανθρώπων, άσχετα από τη δόνηση που εκπορεύουν μέσα από την υπόστασή τους. Η δόνηση της γης μεταλλάσσεται και πλησιάζει περισσότερο τη δόνηση της Ενότητας.

Ο Άνθρωπος εκπορεύτηκε απ’ τον Πατέρα, Εικόνα και Ομοίωσή Του. Περιέχει εντός του όλες τις δυνατότητες και μπορεί να τις εκδηλώσει πλήρως, να τις ενεργοποιήσει στο Απόλυτο, ώστε να εκδηλωθεί πραγματικά ως Θεός. Ο Άνθρωπος δεν απέχει απ’ τον Πατέρα. Αντίθετα, βρίσκεται ενωμένος με τη Θεία Ουσία, συγκοινωνεί μαζί της όλες τις ώρες, περιέχει εντός του τα στοιχεία και τις Θείες δυνάμεις και έχει όλες τις δυνατότητες να εκδηλώσει αυτά τα Θεία στοιχεία προς τα έξω, να τα ενεργοποιήσει και να φανερώσει τη Θεία υπόστασή του. (…)

(…) Μέσα στην ύλη, που βρισκόμαστε τώρα, διδασκόμαστε με διάφορους τρόπους τις αντιθέσεις, τις συγκρουόμενες καταστάσεις, τα επιμέρους στοιχεία του Όλου Θεού. Έχουμε, δηλαδή, διαχωρίσει στοιχεία της Θεότητας, τα έχουμε απομονώσει και τα εκδηλώνουμε προς τα έξω. Ζούμε μέσα στο διαχωρισμό. Η ζωή μας μέσα σ’ αυτή τη διαχωριστική κατάσταση μας έχει διδάξει, με τρόπους δυσάρεστους πάρα πολλές φορές, ότι ο διαχωρισμός δεν είναι Αλήθεια, ότι δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον άνθρωπο, να τον οδηγήσει στην Αλήθεια και στο Φως. Επομένως βλέποντας από τα αποτελέσματα, που συμβαίνουν γύρω μας, ότι ο διαχωρισμός δεν επιτρέπει την εξέλιξη και την ανάπτυξη του ανθρώπου σε υψηλότερα επίπεδα, οδηγούμαστε να κατανοήσουμε ότι πρέπει να ενώσουμε τα πάντα μέσα μας και να τα εκδηλώσουμε προς τα έξω. Ότι πρέπει πλέον να διασπάσουμε τα όρια των μεμονωμένων στοιχείων, που εκδηλώνουμε σαν ατομικότητες, για να μπορέσουμε να εκδηλωθούμε σαν Ολότητα. Δεν είναι δυνατόν με κανέναν άλλο τρόπο να επιστρέψουμε και να ενωθούμε με το Λόγο, τον Έναν και Μοναδικό Θεό, που περικλείει τα πάντα μέσα Του, που συνέχει τα πάντα, που είναι τα πάντα. Δεν είναι δυνατόν μ’ άλλο τρόπο να εκδηλώσουμε τον Εαυτό μας, γιατί ο Εαυτός μας είναι ενωμένος ως απόρροια Θεία, ως Εικόνα και Ομοίωση της Θείας Απειρότητας. Ο Εαυτός μας περιέχει όλα τα στοιχεία σε Αρμονία, περιέχει όλα τα στοιχεία σε ουδετερότητα. Πρέπει να εισχωρήσουμε μέσα σ’ αυτόν το Θείο Εαυτό και να μπορέσουμε να τον εκδηλώσουμε προς τα έξω (…)

(…) Σκοπός μας πρέπει να είναι να μπορέσουμε ν’ αναχθούμε από την ύλη, να μην περιοριζόμαστε απ’ αυτήν, αλλά αντίθετα να καταστήσουμε την ύλη ένα όργανο που θα μας εξυπηρετεί, θα μας υπακούει, κι όχι εμείς να βρισκόμαστε υπηρέτες της ύλης εγκλωβισμένοι στο δικό της ρυθμό, στις δικές της ανάγκες, στις δικές της επιθυμίες. Η Θεία Ουσία, που έχουμε εντός μας, είναι Πανίσχυρη, Παντοδύναμη, Αναλλοίωτη και Αδιάφθορη. Περιέχει και την ύλη, αλλά περιέχει και τα πάντα. Επομένως, όταν την εγκλωβίζουμε στο συγκεκριμένο πεδίο της ύλης, περιορίζουμε τις δυνατότητές της στο ελάχιστο και της επιτρέπουμε να εκδηλώνεται μόνο από έναν αγωγό, που κινείται σύμφωνα με τους Νόμους του υλικού πεδίου. Δηλαδή, μειώνουμε τις Θείες μας δυνατότητες, τις αδρανοποιούμε και δεν επιτρέπουμε στον Εαυτό μας να φανερωθεί. Τον καταπιέζουμε μ’ όλους τους τρόπους, του στερούμε τη δυνατότητα ανάπτυξης, εξέλιξης, ελευθερίας.
Ο Εαυτός μας έχει μάθει να πάλλεται και να δονείται μέσα στην Ελευθερία, στο Φως, στην Αρμονία, στην Αγάπη. Έχει μάθει να διαχέεται μέσα σ’ όλα τα πεδία, γιατί αυτή είναι η μοναδική του εκδήλωση, είναι η εκδήλωση Προσφοράς της Αγάπης, της διάχυσης της Αρμονίας και του Φωτός. Όταν τον εντάσσουμε σ’ ένα περιορισμένο πεδίο της ύλης, είναι φυσικό ν’ αδρανοποιούμε τα στοιχεία του και κατά κάποιον τρόπο ν’ αποκοβόμαστε απ’ το Θείο Εαυτό, που έχουμε μέσα μας, και να εκδηλωνόμαστε από ένα περιορισμένο κομμάτι του, με πολύ μικρές δυνατότητες εκδήλωσης.
Για το Θείο Εαυτό δεν υπάρχει χώρος και χρόνος, όρια και περιορισμοί. Μπορεί πάρα πολύ εύκολα να τεθεί πάλι σε ενέργεια, να θέσει σε κίνηση όλο το δυναμικό του, την ισχύ του και να εκδηλωθεί ενωμένος, διαχέοντας την Αγάπη και την Αρμονία. Ο άνθρωπος όμως πρέπει να επιλέξει την ενεργοποίηση του Θείου Εαυτού, πρέπει, συνειδητοποιώντας τον εγκλωβισμό του μέσα στην ύλη, να θελήσει να τον διαρρήξει, για να μπορέσει να κινηθεί σε άλλα πεδία, στα πεδία της Ενότητας, της Αγάπης και του Φωτός.
Είναι αναγκαίο να κατανοήσει ο άνθρωπος ότι δεν υπάρχει μόνο σαν μία οντότητα που περπατά πάνω στη γη, αλλά ότι η Ύπαρξή του είναι Αέναη, Αναλλοίωτη, Άχρονη και Ατελεύτητη, όπως Αέναος, Αναλλοίωτος, Άχρονος και Ατελεύτητος είναι κι ο Λόγος. Γιατί ο άνθρωπος κι ο Λόγος δεν διαφέρουν. Είναι Ένα, ταυτισμένο στο Απόλυτο, όμως οι λαθεμένες επιλογές του ανθρώπου τον οδήγησαν να καλυφθεί με αλλεπάλληλα πέπλα, να θέσει εμπόδια διαχωρισμού ανάμεσα στην υπόστασή του και στο Λόγο, να θέσει τον εαυτό του έξω απ’ Αυτόν, μακριά απ’ Αυτόν, σε απόσταση. (…)

(…) Πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στον άνθρωπο η κατανόηση, ότι όλες αυτές οι καταστάσεις των διαχωρισμών και των αντιθέσεων είναι καταστάσεις πλάνης, διαμορφωμένες καταστάσεις, που αποσκοπούν στην Ένωση. Είναι καταστάσεις διδαχής, που προέρχονται από την έλλειψη της πείρας του ανθρώπου, από την έλλειψη της ε-μπειρίας και της δυνατότητας να μορφώσει την Ουδετερότητα, την Ισορροπία και την Αρμονία. Αν ο άνθρωπος μπορέσει να ισορροπήσει τα πάντα εντός του, να εναρμονίσει τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις, τότε κανένα εμπόδιο δεν θα υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτόν και το Λόγο. Όλα τα εμπόδια θα καταθρυμματιστούν μεμιάς και η επαφή, η Ένωση θα είναι άρρηκτη. Η ροή της Ένωσης θα εκδηλώνεται άμεσα, χωρίς περιορισμούς και μέσα από την ύλη, μέσα από τις μορφές. Ο άνθρωπος θα μπορεί να βρίσκεται στις μορφές και ταυτόχρονα να διαχέεται στα Σύμπαντα, να συμμετέχει ενεργά μέσα στη Θεία Δημιουργία, διαχέοντας την Αγάπη του στους Κόσμους.
Και τώρα ο άνθρωπος συμμετέχει μέσα στη Θεία Δημιουργία, όμως δεν το γνωρίζει, αγνοεί τη συμμετοχή του, και δυστυχώς η συμμετοχή του ανθρώπου μέχρι σήμερα μέσα στη Θεία Δημιουργία είναι συμμετοχή δυσαρμονίας, γιατί αγνοώντας τους Θείους Νόμους, αγνοώντας τον Έναν Πανσυμπαντικό Νόμο της Ενότητας, αγνοώντας τις Θείες δυνατότητές του και τη Θεία Ουσία που έχει εντός του, εκδηλώνεται σύμφωνα με τη γνώμη της ύλης. Όμως οι εκδηλώσεις του διαχέονται στα Σύμπαντα, γιατί, αν και εκδηλώνεται μέσα στο πεδίο της ύλης, οι δυνατότητές του τον επεκτείνουν στα Σύμπαντα. Έτσι οι λαθεμένες κινήσεις, που προέρχονται από τη μη γνώση της Αρμονίας, της Ισορροπίας και της Ουδετερότητας, τον οδηγούν να διαχέει δυσαρμονία όχι μόνο στο περιβάλλον της γης, αλλά σε ολόκληρα τα Σύμπαντα και να τα διαταράσσει. Αυτά τα στοιχεία της δυσαρμονίας ο άνθρωπος πρέπει να τα αποκαταστήσει, συνειδητοποιώντας τις ατέλειές του και τις δυσαρμονίες που εξεπόρευσε. Μαθαίνοντας τη Θεία υπόστασή του και τις Θείες δυνατότητές του, πρέπει να θέσει σε ενεργοποίηση το μηχανισμό του, όχι μόνο για να παράγει Αρμονία και Τελειότητα, αλλά για ν’ αποκαταστήσει και την ήδη παραχθείσα δυσαρμονία, που έχει διασκορπίσει μέσα στο Σύμπαν.
Ένα σημαντικό μέρος από άσχημες καταστάσεις και δυσάρεστα γεγονότα οφείλονται στις δυσαρμονικές εκπορεύσεις του ανθρώπου. Εφόσον αυτές οι καταστάσεις και τα γεγονότα οφείλονται στις άσχημες εκπορεύσεις του ανθρώπου, μπορούν και να διορθωθούν, μπορούν και να μην πραγματοποιηθούν, αν ο άνθρωπος καλύψει τις άσχημες και δυσαρμονικές εκπορεύσεις με ανάλογες θετικές εκπορεύσεις Αρμονίας και Φωτός, που θα διαχύσει συνειδητά μέσα στα Σύμπαντα και μέσα στις υποστάσεις των αδελφών του ανθρώπων. Ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο των καταστάσεων, ούτε της συγκυρίας, ούτε της τύχης. Βρίσκεται πάνω απ’ αυτά. Η άγνοιά του είναι αυτή που τον φέρνει στο σημείο να παρασύρεται από τις καταστάσεις του περιβάλλοντος και των γεγονότων της ζωής. Η γνώση του πάνω στους Θείους Νόμους και στη Θεία του υπόσταση του δίνει τη δυνατότητα να κινείται σύμφωνα με τη Θεία Θέληση και να κατευθύνει τη ζωή του επιλέγοντας συνειδητά με σωστή Πνευματική αντίληψη και διάκριση. Του δίνει τη δυνατότητα διαχέοντας Αρμονία και Φως να μεταλλάσσει καταστάσεις, γεγονότα, που προέρχονται από δυσάρεστες και δυσαρμονικές κινήσεις, που δεν είναι σύμφωνες με τη Θεία Θέληση, με τους Θείους Νόμους, κι έχουν ενεργοποιήσει τους Νόμους της Διδαχής και της Ισορροπίας.
Οι Νόμοι της Ισορροπίας μέσα στη Δημιουργία κινούνται πάντα για να αποκαταστήσουν κάθε δυσαρμονία. Κινούνται για να διδάξουν ότι τα πάντα είναι Ενότητα, Ισορροπία, Φως. Αν ο άνθρωπος μπορέσει να κατανοήσει την Αρμονία και την Ενότητα και να καλύψει με τη διάχυση της Αγάπης του και την Προσφορά της υπόστασής του αυτή την Αρμονία και την Ενότητα, τότε ο Νόμος της Ισορροπίας δεν θα κινηθεί για να διδάξει και να φέρει την Αρμονία. Δεν θα υπάρχει ανάγκη πλέον, εφόσον ο ίδιος ο άνθρωπος θα έχει κάνει αυτή την κίνηση με τη συνειδητή επιλογή του. (…)

(…) Πρέπει να ξεκινήσει από εντός του, ενώνοντας την υπόστασή του, συγκροτώντας το Πνευματικό του Οικοδόμημα, και μετά να εκδηλώσει την Ένωση και τη συγκρότηση την εσωτερική προς τα έξω, για να επιδράσει πάνω στο περιβάλλον του και να φέρει φανερά αποτελέσματα με τις Θείες ιδέες που θα εκπορεύει, με τη Θεία Αγάπη και το Θείο Φως.
Τα πάντα είναι δονήσεις, τα πάντα δονούνται και πάλλονται. Όταν ο άνθρωπος από μέσα του εκπορεύει δόνηση Ενότητας, αυτή διαχέεται και εισπορεύεται στο περιβάλλον και συντελεί στην Ένωση των καταστάσεων, συντελεί στην ενοποίηση και κατάργηση των διαχωρισμών, στην εξισορρόπηση των αντιθέσεων. Αντίθετα, όποιες προσπάθειες κι αν κάνει για Ένωση, αν από εντός του διαχέει δόνηση ανισορροπίας και διάσπασης, τότε δεν μπορεί να επιτευχθεί η κατάσταση της ενότητας.
Είναι πάρα πολύ σημαντική η δόνηση που διαχέει ο άνθρωπος από μέσα του. Γιατί αυτή η δόνηση διακατέχει ολόκληρη την υπόστασή του, όλες τις εκδηλώσεις του και ολόκληρο τον πλανήτη. Η δόνηση του συνόλου των ανθρώπων είναι αυτή που διακατέχει τον πλανήτη, όμως τη Νέα αυτή Κοσμική περίοδο, η δόνηση του πλανήτη αλλάζει, ανάγεται, άσχετα από τις εξελίξεις των ανθρώπων, άσχετα από τη δόνηση που εκπορεύουν μέσα από την υπόστασή τους. Η δόνηση της γης μεταλλάσσεται και πλησιάζει περισσότερο τη δόνηση της Ενότητας. (...)

(Βιβλίο: ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ ~ Κεφ.4 - ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΔΟΝΗΣΕΩΝ ΜΕ ΒΙΑΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ)